PVP-K30 Cas: 9003-39-8 Wit tot geelachtig wit poeder
| Catalogus nummer | XD90232 |
| productnaam | PVP-K30 |
| CAS | 9003-39-8 |
| Moleculaire formule | C8H15NR |
| Molecuulgewicht | 141.2108 |
| Opslaggegevens | Omgeving |
| Geharmoniseerde Tarievencode | 39059990 |
Productspecificatie
| Water | <5% |
| Zware metalen | <10ppm |
| pH | 3 - 7 |
| Residu op ontsteking | <0,1% |
| aldehyden | Maximaal 0,05% |
| Stikstof | 11,5 - 12,8% |
| Verschijning | Wit tot geelachtig wit poeder |
| K-waarde | 27 - 32.4 |
| Hydrazine | Maximaal 1,0% |
| Test | 99% |
We hebben de fysieke stabiliteit van amorfe curcumine-dispersies en de rol van curcumine-polymeer intermoleculaire interacties bij het vertragen van kristallisatie onderzocht.Curcumine is een interessante modelverbinding omdat het zowel intra- als intermoleculaire waterstofbruggen vormt in het kristal.Een structureel diverse set amorfe dispersiepolymeren werd onderzocht;poly(vinylpyrrolidon), Eudragit E100, carboxymethylcelluloseacetaatbutyraat, hydroxypropylmethylcellulose (HPMC) en HPMC-acetaatsuccinaat.Midden-infraroodspectroscopie werd gebruikt om de mate van curcumine-polymeer-interacties te bepalen en te kwantificeren.Fysische stabiliteit onder verschillende omgevingsomstandigheden werd gevolgd door poederröntgendiffractie.De chemische stabiliteit van curcumine werd gevolgd door UV-Vis-spectroscopie.Isolatie van stabiele amorfe curcumine was moeilijk bij afwezigheid van polymeren.Polymeren bleken effectieve curcuminekristallisatieremmers te zijn die de productie van amorfe vaste dispersies mogelijk maakten;de polymeren vertoonden echter zeer verschillende mogelijkheden om kristallisatie tijdens langdurige opslag te remmen.Curcumine intramoleculaire waterstofbinding verminderde de mate van zijn waterstofbinding met polymeren;vandaar dat de meeste polymeren geen zeer effectieve kristallisatieremmers waren.Over het algemeen bleken polymeren kristallisatieremmers te zijn, maar de remming was beperkt vanwege de intramoleculaire waterstofbinding in curcumine, wat leidt tot een afname van het vermogen van de polymeren om op moleculair niveau te interageren.
