Het gebruik van kale capillairen van gesmolten silica in CE kan soms onhandig zijn vanwege ongewenste effecten, waaronder adsorptie van het monster of instabiliteit van de EOF.Dit kan vaak worden voorkomen door het binnenoppervlak van het capillair te coaten.In dit werk presenteren en karakteriseren we twee nieuwe polyelektrolytcoatings (PEC's) poly(2-(methacryloyloxy)ethyltrimethylammoniumjodide) (PMOTAI) en poly(3-methyl-1-(4-vinylbenzyl)-imidazoliumchloride) (PIL- 1) voor CE.De gecoate capillairen werden bestudeerd met behulp van een reeks waterige buffers met variërende pH, ionensterkte en samenstelling.Onze resultaten laten zien dat de onderzochte polyelektrolyten bruikbaar zijn als semi-permanente (fysiek geadsorbeerde) coatings met een stabiliteit van ten minste vijf runs voordat een korte regeneratie van de coating noodzakelijk is.Beide PEC's vertoonden een aanzienlijk verminderde stabiliteit bij pH 11,0.De EOF was hoger met Good's buffers dan met natriumfosfaatbuffer bij dezelfde pH en ionensterkte.De dikte van de PEC-lagen bestudeerd door kwartskristallen microbalans was respectievelijk 0,83 en 0,52 nm voor PMOTAI en PIL-1.De hydrofobiciteit van de PEC-lagen werd bepaald door analyse van een homologe reeks alkylbenzoaten en uitgedrukt als de verdelingsconstanten.Ons resultaat toont aan dat beide PEC's vergelijkbare hydrofobiciteit hadden, wat de scheiding van verbindingen met log Po/w > 2 mogelijk maakte. Het vermogen om kationische geneesmiddelen te scheiden werd aangetoond met β-blokkers, verbindingen die vaak misbruikt worden bij doping.Beide coatings waren ook in staat om hydrolyseproducten van de ionische vloeistof 1,5-diazabicyclo [4.3.0]non-5-eenacetaat te scheiden onder zeer zure omstandigheden, waar kale capillairen van gesmolten silicium de scheiding niet konden bewerkstelligen